W całym kraju, w związku z 90. rocznicą śmierci Władysława Stanisława Reymonta, odbywają się Obchody Reymontowskie'2015 czczące pamięć wielkiego Polaka, pisarza, patrioty i pierwszego Noblisty Niepodległej Polski. Władze samorządowe Województwa Dolnośląskiego również podjęły inicjatywę, proponując wykorzystanie tej okazji do nadawania imienia Władysława Stanisława Reymonta instytucjom kultury, bibliotekom, placówkom edukacyjnym i innym społecznym przedsięwzięciom funkcjonującym w społeczno–kulturalnym obszarze Dolnego Śląska.

Zachęcamy do zgłaszania wszelkiego rodzaju pomysłów i inicjatyw mogących przyczynić się do wzbogacenia programu Obchodów Reymontowsich '2015 i przekazywanie stosownych informacji do Wydziału Oświaty, Promocji i Spraw Społecznych Starostwa Powiatowego w Legnicy. Będą one uwzględniane w prowadzonym przez Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego kalendarium wojewódzkich Obchodów Reymontowskich '2015.

Władysław Stanisław Reymont to postać o bogatym życiorysie. Był jednym z siedmiorga dzieci stosunkowo zamożnego i ambitnego organisty z parafii tuszyńskiej. Matka, pochodząca ze zubożałej szlachty krakowskiej, posiadała talent do opowiadania. Pisarz ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą jako czeladnik w zawodzie krawieckim, gdzie podczas końcowego egzaminu zaprezentował uszyty przez siebie frak. Jako osiemnastolatek przyłączył się do wędrownej trupy aktorskiej. Był świadkiem zapoczątkowanej w styczniu 1905 roku rewolucji, która w ówczesnym Królestwie Polskim zebrała ogromne krwawe żniwo i po ogłoszeniu przez Cara Mikołaja II „manifestu konstytucyjnego” opisał swoje obserwacje m.in. w tekście „Kartki z notatnika” w 45 numerze Tygodnika Ilustrowanego.

Wiersze tworzył od około 1882 roku, lecz zadebiutował dopiero w roku 1892 kiedy to złożył jedną ze swoich nowel oraz część korespondencji na ręce Ignacego Matuszewskiego do warszawskiego „Głosu”. Zdobywał sławę przez lata wydając nowele, które później zostały zebrane w tomach „Spotkanie”, „Sprawiedliwie”, „W jesienną noc”, „Krosnowa i świat”. Był członkiem Ligi Narodowej czynnie zaangażowanym w politykę. W 1924 roku, jako pierwszy w niepodległej Polsce otrzymał Literacką Nagrodę Nobla za powieść ”Chłopi”.

Zmarł w grudniu roku 1925. Jego ciało pochowano w alei Zasłużonych na cmentarzu powązkowskim serce natomiast wmurowano w filarze kościoła pod wezwaniem Św. Krzyża w Warszawie.